Ռոստիսլավ Պլյատին բոլորը գիտեն, սովետական կինոյի ու թատրոնի դասականներից էր:
Ո՞վ չի հիշում նրա անմոռանալի՝ պաստոր Շլագի կերպարը «Գարնան 17 ակնթարթները» ֆիլմում: ՈՒրեմն, ինչ-որ մի առիթով յոլա չի գնում Ֆաինա Ռանևսկայայի հետ, ավելի ճիշտ, հակառակը՝ Պլյատը համեստ մարդ էր և երբեք ռիսկ չէր անի կոնֆլիկտի մեջ մտնել այդ յուրահատուկ կնոջ հետ: Ինչևէ, Ռանևսկայա մտնում է ռեժիսոր Զավադսկու մոտ, բայց ոչ բողոքելու նպատակով: Զավադսկին էլ գիտեր նրան և սարսափում էր ամեն անգամ, երբ Ռանևսկայան մտնում էր իր կաբինետ: Մի խոսքով, Ռանևսկայան ասում է ռեժիսորին. «С этой плятью я больше на сцену не выйду»: Կարծում եմ, հայերեն թարգմանել հնարավոր չէ, ասեմ միայն, որ Զավադսկին այդ օրը էժան պրծավ՝ իրեն Ռանևսկայան ասելիք չուներ: Եվ անմիջապես կատարում է պահանջը՝ զրկելով հանդիսատեսին с этой плятью Ֆաինա Ռանևսկայային միասին բեմի վրա տեսնելու հնարավորությունից: Ափսոս, շատ ափսոս, բայց ինչ արած…
Հանճարեղ մարդիկ արվեստում ունեն իրենց կապրիզները, որոնց պատճառով տուժում են և արվեստը, և արվեստ սիրող ու գնահատող անմեղ մարդիկ:
Ի դեպ, Յուրի Զավադսկու և Ֆաինա Ռանևսկայայի աշխատանքային հարաբերությունները չէին կարող հավերժ տևել: Մի օր ռեժիսորն էլ չի դիմանում և գոռում է դերասանուհու վրա. «Вон из театра»: Ռանևսկայան պատասխանում է. «Вон из искусства»: Բա…
Հետգրություն
Լեոնիդ Բրեժնևն էլ է մի օր ընկել Ռանևսկայայի դրբի տակ: Ինչ-որ մի ընդունելության ժամանակ Բրևժնևը, հանձնելով նրան Լենինի շքանշան, իր արևին, ժպտալով, կոմպլիմենտ է անում մեծ դերասանուհուն՝ հնչեցնելով «Подкидыш» հայտնի ֆիլմից Ռանևսկայայի ֆրազը. «Муля, не нервируй меня»: Ի պատասխան լսում է. «Леонид Ильич, вы что, хулиган?»։
Բրեժնևն ու բոլոր ներկաները ապշում են, դե, ո՞վ ռիսկ կաներ գերտերության խազեինին նման բան ասել: Մոլորված Բրեժնևը, թե բա՝ լավ, ի՞նչ վատ բան արեցի, ես ախր ձեզ սիրում եմ: Ռանևսկայան էլ, թե բա՝ էդպես մեր բակի խուլիգաններն են իմ հետևից գոռում…
Արտյոմ ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ